De shuttles, die in de beginjaren van het badminton gebruikt werden, zijn nauwelijks te vergelijken met de huidige moderne versies. Zij bestonden uit een onbepaald aantal veren, meestal kippenveren, met een schaar bijgeknipt en in een stuk kurk gestoken dat geen lederen overtrek had en waarvan de vorm ook al onbepaald was. Stel je voor hoe onregelmatig de vlucht en snelheid waren. Twee shuttles met dezelfde vluchteigenschappen bestonden niet.

Omstreeks 1900 ontstond een voor die tijd degelijk en veel gevraagd type: de barrel shuttlecock of ton shuttle. Dit tonvormig type werd voor het eerst gebruikt op het All England Championship in 1902 en sindsdien op verschillende andere toernooien tot 1908. Om dit model te vervaardigen werden de kippenveren met de platte kant van de pen naar buiten in de kurk gestoken. De natuurlijke ronding naar binnen gaf aan de shuttle het afgeronde tonvormige model (vandaar de naam). De meeste van deze shuttles hadden twee rijen stiksels: de eerste vlak boven de basis en een tweede rij ongeveer 2,5 cm naar de veren toe. De kurk was ruwweg afgerond en overtrokken met wit leder dat werd vastgehecht met een helgekleurde zijden bandje dat rond de top werd vast gestikt. Toch verschillen ook deze shuttles onderling zeer sterk op gebied van snelheid. Het blijkt uit testen dat de snelheid van dit type shuttle veel sneller was dan de huidige shuttlegeneratie. Natuurlijk veroorzaakten verschillen in vlucht en snelheid moeilijkheden en discussies tijdens toernooien. Het effect van temperatuurschommelingen, de vochtigheidsgraad en de atmosferische druk op de shuttle tijdens de vlucht was, en is nog steeds, de oorzaak van moeilijkheden om het juiste type shuttle te kiezen of te maken.

Na veel geredetwist werd in 1909 de barrel shuttlecock vervangen in de kampioenschappen door de voorloper van de huidige versie. Deze shuttle kreeg de benaming straight en de pennen van de veren werden met de platte kant tegen elkaar geplaatst, zodat de stiksels van de veren rechter trokken in plaats van hun gebogen lijn te houden. De belangrijkste grondstoffen bij de productie van de shuttle zijn: ganzenveren. 192 stuks in één dozijn, kurk, fijn leder, puur katoen en een zeer bijzondere lijm die soepel genoeg moet zijn om de enorme luchtdruk te weerstaan en sterk genoeg moet zijn om de shuttle bij elkaar te houden. De ganzenveren worden geplukt met de hand. Elke gans levert 5 pluimen (pennen) per vleugel af (dus 2 ganzen per shuttle). De pluimen worden met de hand gewassen en te drogen gelegd in de zon. Vervolgens worden de veren in pakjes gesorteerd volgens de dikte van de pennen en te koop aangeboden aan de fabrikanten. De fabrikant zal nu de veren met dezelfde pendoormeter stensen. Hierdoor ontstaat een veer met schacht, puntje en twee zo mogelijk gelijke kanten.

Het preparen van veren shuttles.

Shuttles kunnen op meerdere manieren geprepareerd worden.
Hier zullen 2 methoden beschreven worden, namelijk:

• met warmte
• met koude

Voor beide methoden geldt dat het prepareren 24 uur vóór gebruik van de shuttles dient te geschieden.

Warmte-methode:

• kook water in een fluitketel;
• verwijder de beide deksels van de koker shuttles;
• houd de koker boven de opening van de fluitketel;
• verwijder de koker uit de stoom als er stoom boven uit de koker komt;
• plaats de deksels terug op de koker;
• leg de koker neer op een niet te vochtige plek.

Koude-methode:

• dompel alleen de veren van de shuttle onder in koud water (dus niet geheel onderdompelen);
• sla de grote waterdruppels ervan af (er moet een soort dauw achterblijven op de veren);
• stop de vochtige shuttles terug in de koker;
• leg de koker zonder deksels in de koelkast;
• haal de koker uit de koelkast als je naar de sporthal gaat (deksels mogen er weer op)

Grootste "veren" shuttle ter wereld.

Deze shuttles staan in de tuin van het Kansas City Museum gelegen in Kansas City USA. De shuttles, verpreid over het terrein van het museum, staan opgesteld in verschillende posities.
Ze zijn ontworpen door Claes Oldenburg en zijn vrouw, Coosje van Bruggen.
Ze wegen elk 2.490 kg en zijn 5,49 meter hoog. Ze zijn opgebouwd uit aluminium en fiberglas.

Nog meer informatie over deze enorme shuttles?
Klik op onderstaande links.

http://oldenburgvanbruggen.com/largescaleprojects/shuttlecocks.htm 

https://art.nelson-atkins.org/objects/16574 

https://www.youtube.com/watch?v=54pwXoJ8jec

Nylon shuttles

De nylon shuttle bestaat uit een 16-tal kunststof 'veren' (in één geheel) die bij elkaar komen in een dop. Nylon shuttles gaan langer mee en zijn daarom ook voordeliger.
De snelheid van de shuttle wordt aangegeven in speed 1,2,3,4 en 5 of met slow, medium en fast. Sommige fabrikanten gebruiken kleuren groen (langzaam), blauw (medium), rood (snel).
Bijna alle fabrikanten proberen shuttles te vervaardigen die de speeleigenschappen hebben van een veren shuttle. Veren shuttles vallen echter steiler naar beneden na een harde slag in het achterveld. Ze remmen dus sneller af. De nylon shuttles hebben meer een kogelbaan. Het is met een nylon shuttle dus moeilijker een tegenstander in het achterveld te dwingen, omdat de shuttle niet recht naar beneden valt. Daarnaast kun je veren shuttless met meer spin slaan. Dit houdt in hoe harder een shuttle ronddraait hoe stabieler en mooier een vlucht is.

Gewicht/snelheid van de shuttle.

Het gewicht van een shuttle moet tussen de 4,74 en 5,50 gram liggen. Ook wordt dit wel uitgedruk in grains; 1 grain = 0,0648 gram; een shuttle moet dus tussen de 73 en 85 wegen. Hoe zwaarder een shuttle, hoe sneller deze vliegt. Bij sommige merken wordt de snelheid aangegeven met een kleur, rood = snel, blauw = gewoon en groen = langzaam.